Leskowiec i Groń Jana Pawła II
17 stycznia, 2024Leskowiec to beskidzki szczyt, który staje się dla nas rodzajem regularnego przystanku w ciągu roku. Leskowiec nie tylko fascynuje swoim malowniczym krajobrazem, ale także pełni rolę dla nas rolę placu treningowego. Wchodzimy na ten szczyt wielokrotnie w ciągu roku, a każda wizyta odkrywa przed nami nowe aspekty tego miejsca. Dzięki tym regularnym wędrówkom, pozostajemy w bliskości przyrody, która jest tu zawsze dostępna. Leskowiec to miejsce, które choć nam bliskie, zawsze zaskakuje swoim urokiem.
Szczyt
Leskowiec, położony w Beskidzie Małym, zachwyca swoim malowniczym otoczeniem, które niemal całkowicie pokrywa las. Górskie partie Leskowca są charakterystyczne ze względu na obecność karłowatych, poskręcanych buków, które tworzą unikalny krajobraz. Te nietypowe drzewa można podziwiać w licznych egzemplarzach, zwłaszcza wzdłuż szlaku prowadzącego od schroniska PTTK Leskowiec.
Jednym z wyjątkowych elementów krajobrazu Leskowca jest duża polana, która stanowi pozostałość po dawnym pasterstwie. To otwarte przestrzenie na szczycie góry kontrastują z gęstym lasem, dodając uroku temu miejscu. Polana ta jest świadectwem historycznej roli Leskowca jako terenu wykorzystywanego przez pasterzy.
W drugiej połowie lat 80. XX wieku na wspomnianej polanie pod szczytem Leskowca prowadzono wypas dużej liczby owiec. To praktyka związana z tradycjami pasterskimi, które kiedyś były integralną częścią życia w tych górskich regionach. Niestety, obecnie te tradycje zanikły, a pasterstwo na Leskowcu stało się jedynie wspomnieniem. Mimo to, miejsce to nadal przyciąga miłośników przyrody i turystów, oferując unikatowy wgląd w historię i zmieniającą się dynamikę tego obszaru górskiego.
Historia
W przeszłości, miejscowi mieszkańcy określali Leskowiec mianem „Bieskidu” lub „Butów”. Określenie „Buty” lub „Hrabskie Buty” związane było z dwiema płytami kamiennymi, na których wyryte były ślady stóp. Prawdopodobnie te płyty pełniły funkcję upamiętnienia wejścia na szczyt Adama hr. Potockiego i hrabianki Mery Wielopolskiej. Zostały one przypadkowo zrzucane ze szczytu przez pasterzy i pozostawały ukryte w lesie aż do roku 2004. Wówczas odkryte przez Jana Zielińskiego, zostały przeniesione w okolice schroniska PTTK Leskowiec.
W 1927 roku Władysław Midowicz wytyczył pierwszy szlak turystyczny w okolicach Leskowca. Ten obszar był jednym z ulubionych miejsc Jana Pawła II, który wielokrotnie odwiedzał go w czasie swojej młodości szkolnej.
